ردیابی مبادی و ریشه های پیدایش ویولن آسان نیست امّا بر اساس نگاره‌ها و کنده‌کاریهای اروپایی از حدود سال نهصد میلادی سازهایی شبیه ویلن به چشم می‌خورند که با آرشه نواخته میشود. این سازها بطور کلی به چهار دسته تقسیم می‌شوند:
ربک (Rebec)
فیدل (fiddle)
لیرا دا براچه (lira da braccio)
ویل (Viol)
در سال 1508 اولین انواع ویولنها در هنر ایتالیایی ظاهر شدند امّا نمونه‌های اصلی موجود از این دورۀ سرنوشت ساز ویول‌های ونیزی است. در پایان قرن شانزدهم، لیرا از تمام ویژگیهای ویلن، بجز سیستم سیمها و جعبه گوشی، بهره‌ای داشت، اما ویول به طریقی دیگر تکامل یافت. ویول و لیرا تا اوایل قرن هفدهم در ایتالیا استفاه می‌شدند هر چند ویول در اروپایی شمالی و مخصوصاً انگلستان به عنوان نخستین ساز آرشه‌ای در بخش اعظم بعد نیز باقی ماند.
یک مثال خوب که شامل سازهای خانوادۀ ویولن میشود، گنبد کلیسای جامع سارونوا است که توسط گادنتسیو فراری (Gaudenzio Ferrari) در 1835 نقاشی شده است. نخستین ویولن‌های موجود به سال 1664 برمی‌گردند. (گر چه در موزه ملی ورشو، ویولن‌های لهستانی وجود دارند که به عنوان سازهای متعلق به حدود 1515 معرفی شده اند.
تقریباً همه کشورهای اروپایی مدعی ابداع ویولن هستند، اما هیچکدام نمی‌توانند با قاطعیت بر تفوق تاریخی ایتالیا در این زمینه غلبه نمایند. خاستگاه همه سازندگان بزرگ شاید تنها با یک استثناء از کرمونا (Cremona) برشیا (Berescia) یا ونیز است.
ویولنیک ساز زهی و آرشه ای است. این ساز کوچکترین عضو خانواده ی ویولن است. برای نواختن معمولا روی شانه ی چپقرار می گیرد، و با آرشه ای که در دست راست نوازنده است،نواخته می شود.سیم های ویولن از زیر ترین تا بم ترین سیم، به ترتیب زیر کوک می شوند :می:سیم اول ، لا:سیم دوم ، ر:سیم سوم ، سل:سیم چهارم
تاریخچه ای از ویولن...
عده کثیری از تاریخ نویسان موسیقی منشا آن چیزی را که ما امروزه به نام ویولن می شناسیم از ایتالیا، در سالهای 1496 تا 1505 میدانند.
تا سالها پس از ساخت این ساز، از آن تنها برای همراهی سایر سازها استفاده میشد، چرا که موسیقیدانها به ضعف رنگ آمیزی موسیقی توسط سازهای بادی پی برده بودند و نیاز به سازی با رنگ صدای جدیدتر داشتند.
اواسط قرن 17 بود که ویولن بعنوان یک ساز solo مطرح شد، البته این ساز ابتدا فقط در محافل رسمی و اشرافی نواخته میشد اما بتدریج به پای به محافل طبقه متوسط و عادی نیز گذاشت.
روایت های دیگری نیز راجع به این ساز وجود دارد. اگر به زمانهای قدیم بازگردیم در سرزمینهای اسلامی اعراب، سازی بوده بنام Rebab که تنها یک سیم داشته (البته برخی ریشه Rebab را هند نیز می دانند). بتدریج با گذشت زمان و پیشرفت علم و موسیقی، اعراب به تعداد سیم های آن افزودند و ساز دیگری بنام Rebec بوجود آمد.
جالب هست که بدانید خیلی زود ایرانیها و ترک ها این ساز را برای خود بومی کردند و سبک ها و روشهای مخصوص به خود برای کوک کردن و نواختن آن ابداع کردند.
3- چون بیم آن می رود که با توجه به حجم مطالب و اهمیت مباحث زمان انجام کار طولانی شود در ابتدا از منابعی که در تهیه این بخش مورد استفاده قرار گرفته اند نام برده می شود تا بدین طریق هرچند ناچیز از زحمات ایشان قدردانی به عمل آید. منابعی که مورد استفاده نگارنده واقع شده اند عبارتند از: 1- آشنایی با ویلن تالیف رابین استاول ترجمه پیام روشن 2- درک و دریافت موسیقی تالیف راجر كیمی ین ترجمه حسین یاسنی 3- موسیقی سمفونیك تالیف ادوارد داونز ترجمه علی اصغر بهرام بیگی 4- فرهنگ جامع اصطلاحات موسیقی گردآوری- ترجمه و تالیف فریدون ناصری 5- ساز شناسی : پرویز منصوری 6- همه چیز در باره ارکستر سمفونیك وآنچه اجرا می کند : برلینز كامینز ترجمه حسن الفتی 7- اصول نوازندگی ویلن تالیف و ترجمه ابرهیم لطفی 8- خودآموز موسیقی : كینگ پالمر ترجمه بهروز وجدانی 9- چگونه یك پاتیتور اركستر را بخوانید : ادوارد لیندن برگ ترجمه و تالیف فریدون ناصری 10- سازهای زهی : مرتضی سرآبادانی علاوه بر منابع فوق از آموخته ها و تجارب شخصی - مقالات جراید - اینترنتو ... استفاد شده است. ویلن : ارجحترین ساز میان زهی ها با میدان صوتی بسیار گسترده است ، درخشان ، روشن وبسیار چابك بوده با طیف وسیعی از طنین های غنی ، زنگدار ، خشن ، ارامش بخش و.... میباشد و به همین دلیل امكانات گسترده ای را در اختیار اركستر میگذارد. ویلن سازی است كه تمامی فواصل كروماتیك عربی و فواصل كروماتیك مخصوص موسیقی ایرانی و هر موسیقی دیگر را به راحتی اجرا میكند .این ساز دارای چهار سیم است و در هنگام نواختن روی شانه چپ نوازنده قرار میگیرد ، ویلن به وسیله ارشه نواخته میشود ، این ساز چه به صورت تكنواز و چه به صورت هم نواز مهمترین عضو اركسترهای كوچك و بزرگ محسوب میشود. در همنواز اركسترهای بزرگ ویلن به دو گروه ویلن یك و ویلن دو تقسیم میشود كه كار گروه ویلن یكها اجرای ملودی اصلی و نقش ویلن دومی ها هارمونی قطعه میباشد . بسیاری از اهنگسازان بزرگ جهان معتقدند كه ویلن قادر است انواع پاساژهای تند و تزئینی و ماهرانه را به راحتی از هر ساز دیگر بهتر اجرا كند و البته از این ساز به علت چابوكیش در ملودی های پر تحرك بسیار استفاده میشود . توضیحی درباره تاریخچه ویلن: شاید ابتدا این مسئله به نظر برسد كه ما بر این راستا هستیم كه در مقوله ساز شناسی به صورتی گذرا و مختصر از معرفی سازهای مختلف بگذریم اما ما در نظر داریم در معرفی هر ساز بسیار موشكافانه برخورد كنیم و همچون یك سایت تخصصی یك ساز تمامی مطالب گفته و نا گفته یك ساز را بیان كنیم با این حساب ممكن است معرفی یك ساز و اساتید ان در داخل و خارج از كشور به دراز بكشد واین از سر وسواس ما برای ارائه یك دایره المعارف كامل موسیقی است كه شاید در نوع خود منحصر به فرد نیز باشد بنابراین دست تمامی كسانی را كه در رشته های نوازندگی سازهای كلاسیك به هر صورت فعالیت دارند میفشاریم و از همه انها برای همكاری نزدیك وصمیمانه دعوت میكنیم باشد كه این حركت سبب پیشرفت و معرفی موسیقی كلاسیك در ایران باشد. تارخچه ساز ویلن بخش اول: در این گفتار سعی خواهیم كرد به سئوالاتی همچون منشا و مبدا ساز ویلن چگونگی پیشرفت و توسعه ان در اروپا و جهان و تحوه تكامل این ساز و اساتید برجسته این ساز در جهان بپردازیم. در اروپا تاریخچه ویلن به قرن 9 میلادی باز میگردد البته شاید این تاریخچه به اسیا باز گردد اما به درستی مشخص نیست ظاهرا كمتر از 450سال طول میكشد تا نیاز فرم امروزی براورده شود دلیل این مدعی رادر طول قرنهای مختلف برای شكل گیری كلی الات موسیقی دانست فرم اصلی سازهای زهی به صورت یك تكه چوب خم شده كه توسط یك رشته كشیده به پایین دوش بسته میشده است بوده است و رشته توسط یك حلقه یا پل تقسیم بندی شده بود.در فرمهای تكامل یافته تر برای تسریع طنین از پوسته های لاك پوشت ، جعبه های چوبی یا مثانه خوك استفاده میشد . در تولید سازهای زهی و بخصوص در دوفرم اصلی كه در دوران كلاسیك وجود داشتند این تمایز در فرم با یك تمایز در نوع استفاده ان همراه شد و الت موسیقی درام پولیگونال اصیل تر از ان دوی دیگر و منحصرا برای اواز ضمینه های دینی و غنایی مورد توجه قرار گرفت و بعنوان یك وسیله محبوب در جشنها مورد استفاده میشد. در واقع ما میتوانیم منشا شناسی ساز ویلن و سازهای زهی را توسط نقشی كه رشته ها یا سمها ایفا میكنند بررسی كنیم ، قدیمی ترین سازهای زهی توسط انگشتان دست رشته های سیم راتنظیم یا باز و بسته میكردندشاید تنظیم سیمها ابتدا توسط یك تكه چوب انجام میشده استتا قبل از اینكه hair-bow ایجاد شود البته ممكن است كه این تكه چوب تنظیم كننده رشته سیمها توسط اعراب وارد سازهای زهی شده باشد ، ممكن است این مسئله یعنی تاریخچه تنظیم سیمها و منشا ان و محل ان كه ممكن است در اروپای شمالی یا هند یا اسیای نزدیك باشد همیشه در پرده ای در ابهام باقی بماندو یا شاید این تغییر در چند نقطه به طور همزمان اتفاق افتاده باشد چنانكه ما از قزن 11 میلادی به بعد دو وسیله تنظیم موسیقی میابیم: اول وسیله ای با pyriform ‘? pear-shaped و دوم وسیله ای بیضی شكل كه تنها اندكی خم میشده است و پشت دنده ها متصل میشده است برخی بر این باورند كه ساز ویلن متعلق به یك امپراطوری هند در 5000 سال قبل از میلاد بوده است و برخی دیگر نیز ریشه ان را به ایران و ساز رباب میدانند وبرخی دیگر ریشه ان را در افریقا و حتی كشورهای عربی میدانند. فرمهای اولیه دارای سوراخی بودند كه بر روی ساز قرار داشت اما بعد ها این سوراخ از بدنه ساز ها حذف شدند و این ساز با چهار سیم سر اغاز ساز ویلن تكامل یافته در سالهای اینده شد. در اروپا از قرن 11 ما میتوانیم ساز ویلن را به صورتی تكامل یافته تر بیابیم معرفی ویولن سازی است زیبا- چابک و پراحساس که دارای قابلیتهای بسیار وسیع می باشبطوری که تمام علاقمندان موسیقی به حیاتی آن در اجرای موسیقی اذعان دارند. این ساز جادویی که علاوه بر تمام توانایی های اجرایی دارای ظاهری زیبا و دلربا می باشد در ارکستر سمفونیك امروزی همراه با سایر اعضاء خانواده اش (ویولا- سلو و کنترباس) حدود 3/2 نوازندگان را به خود اختصاص می دهند و به همین جهت از آنها به عنوان ستون فقرات ارکستر یاد می شود و در این خانواده نیز ویولن مهمترین وظیفه را به عهده داشته از نظر تعداد نیز بر سایر اعضاء مقدم است در طول تاریخ موسیقی هر از چند گاهی تلاشهایی صورت گرفته تا شاید بتوان این وظیفه خطیر ویلن را به گروه دیگری از سازها محول نمود که تمام این تلاشها به نتیجه مثبت نرسیده و حتی نزدیكترین خویشاوند ویولن که ویولن آلتو می باشد نیز نتوانسته جایگزین مناسبی برای این برادر کوچکتر خود باشد و ویولن همچنان در صف اول ارکستر سمفونیك می درخشد و توانایی های بی بدیل خود را به رخ می کشد و هر دم ما را بر این عقیده راسختر می گرداند که :"برای اجرای موسیقی كلاسیك اگر ویولن نبودراهی نداشتیم مگر آنرا اختراع كنیم" (نقل به مضمون جمله ای از بتهوون). پیشینه در مورد موطن اصلی و زمان پیدایش ویولن نمی توان به طور حتم ویقین اظهار نظر کرد و مکانی را به عنوان موطن و تاریخی را به عنوان زمان آغاز پیدایش این ساز در نظر گرفت اما می توان گفت سازهای زهی کششی (آرشه ای) - که اجداد ویولن به حساب می ایند دارای قدمت بسیار طولانی می باشند و بنا بر نظریهگروهی برای اولین بار پیش از میلاد مسیح در سرزمین هندوستان به وجود آمده اند اما آنچه را ازتاریخچه ویولن می توان به استناد نام برد مربوط به کنده کاری ها و نگاره های اروپایی از حدود سال نهصد میلادی است که دراین کنده کاری ها و نگاره ها سازهایی قابل تشخیص می باشند که جزو خانواده سازهای زهی کششی محسوب می شونداما تفسیراین نگاره ها ودریافت موضوعاتی از قبیل اینكه آیا ویولن تکامل یافته یكی ازاین سازها است یاا تمام این سازها الگویی برای شکل گیری ویولن بودند؟ و در این صورت سهم هر کدام درمسیر تکامل ویولن چیست؟به یقین غیر ممکن می باشد ونظریاتی که امروزه ابراز می شوند صرفا براساس گمانه هایی هستند که نزد محققین رواج و امکان بیشتری دارند و نه فرضیاتی که از طرق علمی به اثبات رسیده باشند. اما سازهای موجود در نگاره های فوق الذکر را به چهار دسته به شرح زیر تقسیم نموده اند : 1- ربک ( ( Rebec که هم خانواده لوت می باشد ( بنا بر نظریه گروهی لوت از ساز بربط منشعب شده است) 2- فیدل (Fidlle) که در هنگام نوازندگی در برابر سینه نوازنده قرار می گرفت و دارای سیم های واخوان می بود که نمونه های مشابه این ساز را امروزه در مناطقی مانند تركیه و افریقای شمالی می توان یافت 3- ویولن) viol): در حدود سال 1490 میلادی ویولن ازاسپانیاا به ایتالیا آمد . شیوه قرار گرفتن این ساز در هنگام نوازندگی به صورت عمودی و شبیه ویولنسل امروزی بود. 4- لیرادابراچه ( lira da braccio): این ساز بیشتر در ایتالیا رواج داشت و به نسبت نمونه های مشابه آن دوران تکامل یافته تر بود از میان سازهای فوق الذکر می توان به ویول و لیرادابراچه به عنوان اجداد ویولن های امروزی اشاره نمود که در این میان خانواده ویولن در میان صاحبنظران از اهمیت بیشتری برخوردار است. با توجه به موارد فوق و همچنین قدمت سازهای زهی آرشه ای در شرق و قاره کهن که امروزه نیزنمونه هایش موجود و مورد استفاده است مانند قیچك و کمانچه در ایران- مایوری(سازی شبیه طاووس) و سازی که در سانسکریت به آن نادش وار گویند و هنگام نواختن مانند ویولا نگهداشته می شود در هند و کاربرد وسیع این گونه سازها در شرق دور و با توجه به نقش اسپانیا دررابطه بین شرق وغرب فرضیه ای که معتقد است ریشه ویولن درشرق است تقویت می گردد.اما اولین ویولن ها به شکل امروزی در قرن شانزدهم در یك زمان در ایتالیا و قرانسه ظاهر شدند ودر این مورد به عنوان مثال می توان به نقاشی گنبد كلیسایی جامع سارونو اشاره کرد که در سال1535 نقاشی شده است و در آن ساز ویولن به وضوح مشاهده می گردد وقدیمیترین ویولن هایی که امروزه موجود هستند مربوط به سال 1564 می باشند از این تاریخ به بعد می توان ایتالیا را پیشروو در امر تکامل ویولن تا رسیدن به شکل امروزی خود دانست که این امر بیشتر در مناطق شمالی این کشور مانند کرمون واقع در لومباردی - برسیاا و ونیزمتمرکز بود. ساختمان و اجزاء در این بخش در مورد ساختمان و اجزاء تشكیل دهنده ویولن توضیحات مختصری ارائه می گردد به منظور آشنایی نسبی و همچنین درک بهتر بخشهای آتی که در پی خواهند آمد. اجزاء تشكیل دهنده ویولن را می توان به سه بخش تقسیم نمود: 1- بدنه که شامل صفحه رویی از نوع چوب نرم(اغلب کاج) - صفحه زیرین از جنس چوب سخت(اغلب افرا)- دیوارهها و قوسهای_ کناری که دوصفحه را به هم متصل می نمایند از جنس چوب سخت(اغلب افرا) می باشد علاوه بر موارد فوق که به اصطلاح کاسه ساز را تشكیل می دهند کل کاسه توسط دو بلوک بالایی و پایینی و چهار بلوک جانبی در دو سر فرورفتگی های c مانند (از درون ) استحکام پیدا می کند . بر روی صفحه رویی ویولن دو سوراخ وجود دارد که به خاطر شباهتشان به حرف f به سوراخهای f معروفند و جایگاه خرک توسط این سوراخها مشخص می شود. همچنین درون کاسه ویولن دو پل موجود است یكی سمت چپ خرک که به باس معروف است و دیگری در سمت راست خرک ( تقریبا زیر پایه سمت راست ) . 2- دسته ویولن که شامل تخته انگشت گذاری (گریف)- شیطانك - جعبه گوشی ها – مارپیچی انتهایی و خود دسته می باشد. برای ساخت دسته ویولن از چوب افرا استفاده می گردد و گریف که از جنس آبنوس می باشد بر روی دسته ویولن چسبانده می شود. جعبه گوشی که در انتهای دسته قرار دارد با شییی به طرف عقب سیمها را بر روی شیطانك كشیده نگه می دارد.
پیانو
کلمه پيانو تصغير شده کلمه pianoforte به معناي: ساز شستي دار که به سال 1709 توسط bartolommeo cristofori تحت نام گراوي چمبالو کول پيانو افورته از روي ساز ديگري به نام هارپسيکورد ساخته شد.
کريستوفوري مخترع اين ساز تغيير در مکانيسم زخمه اي آن به وجود آورده آنرا کوبشي نمود. در ساز پيانو شستي ها با مکانيسم خاصي به مضرابهاي چکشي ساز مربوط مي شوند به طوري که هرگاه بر روي شستي بکوبيم چکش مضراب نيز بر روي سيم کوبيده شده و به خاطر آزاد گذاردن سيم در ادامه ارتعاش کمي به عقب بر ميگردد.
در کنار هر يک از چکش هاي پيانو يک دستگاه خفه کننده صدا وجود دارد که مانع از ادامه طنين صوت است. به علاوه پدالهاي پيانو به دلخواه اجرا کننده طنين صوت را از اين حد کمتر يا زيادتر مي کند و به اين طريق نوازنده پيانو مي تواند با کمال سهولت به آهنگي که اجرا مي کند حالت بدهد.
امروزه پيانو به دو شکل مختلف ساخته مي شود: پيانوي بزرگ که به فارسي گاهي آن را اشتباها پيانو رويال ناميده اند متشکل از سه پايه و بر روي آن جعبه اي بزرگ و کمابيش سه گوش که يک ضلع آن به رديف شستي ها اختصاص يافته و دو ضلع ديگر منحني دار از دو جانب ادامه يافته به يک ديگر متصل مي شوند. در اين نوع چکش ها از زير سيمها به آنها کوبيده مي شوند. نوع دوم که آن را به زبان اروپائي پيانينو يا پيانو کوچک اصطلاح کرده اند و به فارسي پيانوي ديواري موسوم شده است. در اين نوع سيمها عمودي قرار دارند و چکش ها از جلو به سيمها برخورد مي کنند.
پيانو بعد از ارگ از لحاظ بزرگي ميدان صدا و تنوع حصول طنين هاي بسيار مطبوع ترين و وسيعترين ساز در بين سازهاي موسيقي است. ميدان صداي آن کمي بيش از هفت اکتاو است. اين خصوصيت سبب شده که پيانو به عنوان ساز سلو ساز همراهي کننده و نيز ساز شرکت کننده در ارکستر مجلسي و ارکستر بزرگ همه جا بتواند نقشي داشته باشد.
پيانو در زمان فتحعلي شاه به ايران آورده شد و از زمان ناصرالدين شاه مورد توجه قرار گرفت.
پس از تاسيس موزيک دارالفنون در کنار ديگر سازهاي خارجي مانند ارگ و قره ني و فلوت و ويولن نوازندگي آن معمول شد و رواج گرفت و چون بزرگ و سنگين و گران قيمت بود و هر کسي قدرت خريد آن را نداشت و تنها اعيان و اشراف به آن دسترسي داشتند اسباب تجمل خانه و وسيله تشخص آنها گرديد.
مي گويند اولين کسي که اين ساز را کوک ايراني کرد و در آن آهنگهاي ملي نواخت محمد صادق خان سرورالملک بود
ساز شناسی (جهانی) پیانو = piano
پیانو این ساز در سیر تحول سازهای زهی و اصولا در زمان پیدایش موسیقی با قدمت شش هزار ساله، اولین بار توسط شخصی به نام بارتولمئو کریستوفوری یکی از اساتید مشهور سازنده کلاوسن، سازی که به عنوان پدر پیانو شناخته می شود و صدایی مانند سنتور دارد.
در سال 1790 میلادی در شهر فلورانس ایتالیا ساخته شد. این استاد بزرگ به فکر افتاد که نواقص کلاوسن را با تبدیل مضرابهای مختلف که با فشار شسصتی ها از زیر به سیم های ساز برخورد می کرد و تعویض به چکش رفع نماید. اختراع او در دنیای موسیقی اهمیت فراوان یافت. کریستوفوری احتمالا خود نیز نمی دانست چه تحول عظیمی در جهان موسیقی به وجود خواهد آورد.کار مهم او این بود که از چکش های نمد پوش استفاده کرد. به علاوه اهرم جدیدی ساخت که چکش بتواند پس از ضربه روی سیم به سرعت برگردد. با این ابداع کلاوسن دگرگون شد و صدایی تازه در موسیقی به وجود آمد. به همین علت کریستوفوری برای معرفی ساز جدید نام نسبتا طولانی زیر را به کار برد.
یعنی کلاوسن با صدای آهسته و بلند این نامگذاری لازم بود تا وجه تمایز پیانو را با کلاوسن نشان دهد.
انواع پیانو
1. پیانو دیواری
در این ساز سیم های پیانو به صورت عمودی قرار گرفته و اهرم ها از طریق فشار بر روی شستی ها با زاویه 35 درجه چکش ها را به طرف سیم برده و بعد از ضربه زدن به سرعت بر می گرداند.
2. پیانو رویال
در این ساز سیم های پیانو به صورت افقی قرار گرفته و اهرم ها از طریق فشار بر روی شستیها با زاویه 35 درجه چکش را به طرف سیم به بالا پرتاب می کند و با سرعت زیاد به سیم ها ی افقی ضربه می زند، نظر به اینکه هر چه طول سیمها بیشتر باشد صدای پیانو مطلوبتر می شود. پیانو های دیواری نظر به محدودیت ارتفاع حداکثر تا ارتفاع 135 سانتی متر ساخته شده استو در پیانوی رویال نظر به اینکه در سطح محدودیتی ندارد هم اکنون پیانوهایی تا طول 308 سانتی متر نیز ساخته شده است.
پیانو لا
در سالهای دهه 1860 میلادی پیانوهایی ساخته شده بود که بدون نوازنده آهنگ می نواخت و نیازی به نوازنده نداشت. تنها به وسیله پدالهای دوگانه و با فشار دادن روی هر پدال کارتهای سوراخ شده مخصوص به ترتیب به محل مکانیزم پیانو وارد شده و شستی های مورد نظر را حرکت می دادند که چکش های مربوطه به سیم ها اصابت کرده و آهنگهای از پیش تعیین شده را اجرا می کرد.
وسعت صدای پیانو عبارت است از هفت اکتاو یا بیشتر.
به علت بزرگی وسعت صدای پیانو نت نویسی آن بر روی دو حامل صورت می گیرد که معمولا حامل زیرین برای اجرا با دست چپ و حامل بالایی برای اجرا با دست راست اختصاص یافته است.
می نمودند.
5راه تقویت نوازندگی پیانو
اگر شما یک نوازنده پیانو هستید و به دنبال راهکارهایی برای تقویت نوازندگیتان میگردید ، مطالب زیر رو مطالعه کنید.
پیانو یک ساز بزرگ و گرانبهاست . شما قبل از اینکه برای نواختن قطعات بزگ و زیبا و بیشتر تمرینات اون اماده بشید ، نیاز به دانستن یک سری از اطلاعات دارید . در این مقاله من میخواهم 5 راه موثر برای تقویت نوازندگی پیانو را به شما معرفی کنم .
1 - یافتن یک معلم پیانوی واجد شرایط
تحت تاثیر گفته های افرادی گه به شما میگویند شما به معلم پیانو نیاز ندارید قرار نگیرید ! من شدیدا به شما پیشنهاد میکنم که به دنبال یک معلم پیانوی واجد شرایط باشید ! چرا ؟ ... نکته مهم همینجاست. با وجود یک معلم پیانو و اینکه مجبور به انجام دادن کاری باشید ، شما خیلی سریع تر و خیلی بهتر یاد میگیرید .
2 – انجام تمرینات منظم
هیچوقت زمانی که خسته هستید تمرین نکنید ! چون در این هنگام شما تمرکز لازم برای تمریناتی که سودمند باشد و باعث پیشرفت شود را ندارید .
تمرینات منظم نوازندگی پیانو نیاز به یک هماهنگی خوب و مهارت در خواندن موسیقی دارد . برای بدست اوردن بهترین نتایج در تمرینات نوازندگی پیانو ، روزانه حداقل به 20 تا 30 دقیقه تمرین منظم نیاز است .
3 – مشخص کردن هدف واقعی هنگام تمرین
وقتی در حال خواندن و تمرین کردن یک اهنگ هستید ، هدفتان را مشخص کنید . اهنگی که از همه لحاظ درست و علمی باشد پیدا کنید و دانش و مهارت خودتان را با اون هماهنگ کنید . برای مثال وقتی در حال مطالعه و تمرین کتاب چرنی هستید ، هدفتان را مشخص کنید که مثلا هر روز یک صفحه را تمرین کنید . البته باید سطح کار و مهارت خودتان را در این میان در نظر داشته باشید .
4 – تقویت بینایی شما در خواندن
اگر شما هیچ مشکلی در خواندن نت های موسیقی ندارید خیلی سریع میتوانید اهنگهای جدیدی را یاد بگیرید .
کار بر روی مهارت در خواندن نت را با در اولویت قرار دادن تمرینات روزانه و اجرای چند میزان از تمرینات جدید قطعات پیانو ، ادامه دهید
5 – مطالعه کردن نوشته های در مورد اهنگسازان
وقتی شما در حال نواختن یک قطعه سونات از موتزارت هستید در حالی که هیچ چیز در باره زندگی اش نمیدانید ، نمیتوانید خود را در قالب شخصیت اصلی داستان قرار دهید و این نواختن با احساس درست را برای شما مشکل تر میکند . همه چیز در مورد اهنگساز مورد علاقه خود را یاد بگیرید و تلاش کنید که راه هایی برای نواختن اهنگهای او همانند خودش پیدا کنید .
مفهوم لغت پیانو و ساز پیانو
piano: کلمه پیانو چند مفهوم کاربردی داره که توضیحشون میدم:
خود کلمه پیانو در لغت به مفهوم نرم و ملایم هست
کاربرد دیگه این کلمه در اجرای یک آهنگه که هر وقت گفته میشه یک قطعه رو به صورت پیانو
بنوازین یعنی اینکه آهنگ رو به طور آهسته بنوازین (آهسته بودن قطعه فقط منطق شماست و از
میزان یا مقدار خاصی پیروی نمیکنه)
مخفف کلمه پیانو در نت خوانی P هست که به اجرای پیانو(آهسته)ی یک قطعه اشاره میکنه
و اما مفهوم دیگه کلمه پیانو همون ساز پیانو هست که همه ما با اون آشناییم.کلمه پیانو تصغیر
شده کلمه piano forte هست (به معنای ساز شصتی دار) که رفته رفته به piano موسوم شده
که از روی ساز دیگه ای به نام هارپیسکورد حدود 300 سال پیش ساخته شد که این ساز شباهت
زیادی با پیانو های امروزی داشت اما تفاوت هایی هم داشت.بارز ترین اختلافش این بود که تقریبا
تمام نتها به یک مقدار نواخته میشد یعنی آهسته یا محکم فشردن کلاویه ها تقریبا در این ساز
بی معنی بود. امروزه پیانو به 2 شکل مختلف ساخته میشه 1.grand piano که در زبان فارسی به
اشتباه پیانوی رویال گفته میشه و 2.Upright Piano که باز در زبان فارسی به پیانوی دیواری معروفن
پیانو 7 اکتاو داره که نسبت به ساز های دیگه محدوده صدایی بیشتری رو در بر میگیره
البته ارگ کلیسا 9 اکتاو داره اما با این حال از پیانو همیشه به عنوان
تنها ساز با بالاترین محدوده صدایی یاد میشه.
تاریخچه پیانو
پیانو یکی از ساز های صفحه کلید دار و مشهورترین آنها است. صدای پیانو در اثر برخورد چکش‌هایی با سیم‌های آن تولید میشود. این چکش‌ها در اثر فشرده‌شدن کلیدها (با کلاویه هایی ) به حرکت در می‌آیند. سیم‌های پیانو به صفحه‌ای موسوم به «صفحهٔ صدا» متصل شده‌اند که نقش تقویت‌کنندهٔ صدای آنها را دارد...
چکش‌های پیانو به واسطهٔ مجموعه‌ای از اهرم‌های ظریف به کلیدهای پیانو متصل می‌شوند. به مجموعهٔ این اهرم‌ها و چکش‌ها عملگر یا Action پیانو گفته میشود. وظیفهٔ این مجوعه افزایش شتاب چکش‌ها در برخورد به سیمها، و کنترل عکس‌العمل بازگشتی آنها پس از برخورد به سیم است. معمولاً سر چکش‌ها توسط لایه‌ای از نمد یا الیاف مشابه طبیعی یا مصنوعی پوشانده میشود تا کیفیت صدای پیانو را بهبود ببخشد. کیفیت صدای پیانو متأثر از عوامل دیگری نظیر کیفیت صفحهٔ صدا و غیره نیز میباشد.
پیانو به عنوان مادر سازها و کامل‌ترین ساز نیز شناخته میشود؛ علت نسبت دادن این لقب‌ها به این ساز آن است که پیانو قادر است محدودهٔ بسیار گسترده‌ای از اصوات را تولید کند در حالی که سایر سازهای اصیل موسیقی تنها بخشی از این محدودهٔ صدا را تولید می‌کنند. پیانو در شکل فعلی‌اش بیش از هفت اکتاو دارد و قادر به تولید فرکانس‌هایی از حدود ۲۰ تا ۵۰۰۰ هرتز میباشد، در حالی که در مقام مقایسه ساز ویولن تنها قادر به تولید کمتر از چهار اکتاو و بهترین خواننده‌ها تنها قادر به خواندن کمتر از سه اکتاو صدا هستند.
تاریخچه
پیانو را آقای بارتولومئو کریستوفوری در سال ۱۷۰۹ میلادی در شهر پادووای ایتالیااختراع کرد. قبل از اختراع پیانو از سازی قدیمی‌تر به نام هارپسیکورد( Harpsichord)استفاده می شد. تفاوت عمده و مهمی که پیانو با سازهای مشابه قبل از خودش داشت آن بود که در سازهای مشابه قبلی، شدت صدای حاصل از فشرده‌شدن یک کلاویه، مستقل از شدت ضربهٔ واردشده بر کلید پیانو، مقداری ثابت بود، اما در پیانو نوازنده قادر بود با ملایم ضربه‌زدن به کلیدها صدایی نرم‌تر ایجاد کند، یا با ضربات محکم‌تر صدایی درشت‌تر با پیانو تولید کند. همین ویژگی باعث شد که به سرعت پیانو مورد توجه آهنگسازان قرن هجدهم میلادی قرار بگیرد.
